Solonaise

 

In die tijd kwam er eens een melaatse bij Jezus,
die op zijn knieën viel en Hem smeekte:
“Als Gij wilt kunt Gij mij reinigen.”
Door medelijden bewogen, stak Hij de hand uit,
raakte hem aan en sprak tot hem:
“Ik wil, word rein.”
Terstond verdween de melaatsheid en was hij gereinigd.
Terwijl Hij hem wegstuurde, vermaande Hij hem met klem:
“Zorg ervoor, dat ge aan niemand iets zegt,
maar ga u laten zien aan de priester
en offer voor uw reiniging wat Mozes heeft voorgeschreven,
om ze het bewijs te leveren.”
Eenmaal vertrokken
begon de man zijn verhaal overal in het openbaar te vertellen
en ruchtbaarheid aan de zaak te geven,
met het gevolg,
dat Jezus niet meer openlijk in de stad kon komen,
maar buiten op eenzame plaatsen verbleef.
Toch kwamen de mensen van alle kanten naar Hem toe.

Beste mensen

Ik las vandaag/gisteren over een nieuw woord. Het Nederlands is een hele creatieve taal en veel mensen verzinnen nieuwe woorden voor nieuwe situaties en sommigen daarvan zijn heel mooi gevonden.

Het woord dat ik hoorde was ‘solonaise’, dat is als je in je eentje carnaval viert. Geen polonaise samen met andere mensen, maar een solonaise. In je uppie.

Hoe mooi het woord ook is, en ik vind hem echt heel goed gevonden, het is ook een beetje een verdrietig woord. Carnaval kun je niet in je eentje vieren, dat doe je met andere mensen samen. In je eentje gek doen is gewoon niet leuk.

Ik moest aan dat woord denken toen ik de preek aan het schrijven was. We hebben gehoord over de melaatse man die Jezus ontmoet en genezen wordt en dat verhaal niet voor zichzelf kan houden.

Als je melaats bent in de tijden van de Bijbel, of een huidziekte had, dan moest je geïsoleerd leven. Je mag niet meedoen met de polonaise als het carnaval is, je mag niet samen met mensen eten. Je móet alleen blijven. Een solonaise. Dat is een nare manier om door het leven te moeten.

Maar hij blijft niet alleen er is iemand onderweg die zijn isolement doorbreekt, letterlijk. En dat is Jezus. En hoe doet Hij dat? Door hem aan te raken.

We hebben het vaak over de woorden van Jezus, wat hij gezegd heeft en wat dat betekent. Maar vaak is wat je doet dubbel zo belangrijk. Jezus raakt hem aan. Die aanraking geneest, maar belangrijker nog: maakt een einde aan het isolement. Dat is er niet meer vanaf dat moment.

De zieke man is niet alleen maar genezen hij is terug in de mensenwereld en mag weer meedoen. Geen solonaise meer, maar polonaise, meedoen met het feest, meedoen met het leven!

Als dat gebeurt als dat kan, dan wil je dat verhaal ook delen, net zoals je het leven wil delen met andere mensen!

Jezus heeft wel gezegd dat hij het een beetje voor zichzelf moest houden, maar ja, die opdracht daar kun je je niet goed aan houden. Ik denk ook niet dat de man echt iets verkeerds doet.

De Nederlandse vertaling suggereert dat hij zijn mond een beetje voorbij praat maar dat is nog maar de vraag.

U weet dat ik u zo weinig mogelijk lastig valt met wat er precies in het Grieks staat, maar soms is dat even belangrijk. Hier maakt dat denk ik uit, want het woord dat Markus gebruikt voor ‘vertellen’ gebruikt hij normaal als hij het heeft over verkondiging.

De genezen man doet zijn verhaal net zoals Jezus en de leerlingen hun verhaal doen. Er is eigenlijk geen groot verschil meer. Zo is onze zieke man die afgezonderd leefde definitief er bij gaan horen. Als Hij zijn verhaal niet gedaan had, was dit wonder misschien niet eens in de Bijbel terechtgekomen!

Zo is Hij na 2000 jaar zelfs bij ons gaan horen!

Wat betekent dit  verhaal dan voor ons?

Ook om ons heen vinden we veel eenzaamheid, we hebben er misschien zelf ook last van. Als we onszelf eenzaam voelen zijn wij in dat gevoel zelf niet alleen, dan weten we ook hoe anderen zich voelen.

Ik zou u willen vragen, we kunnen nu moeilijk bij elkaar komen, er zijn geen polonaises dit jaar. En dat is verdrietig. Maar samenzijn, contact zoeken, kan altijd in aangepaste vorm.

Blijf contact zoeken met andere mensen, zeker degenen waarvan je al een tijd niks gehoord hebt, die hebben het wellicht het meeste nodig! Bel, schrijf, klets op Facebook. Zo blijven we elkaar “aanraken” ook op afstand, en genezen wij elkaar van de ziekte van eenzaamheid.

Amen.