Door de
handen van de apostelen
geschiedden er vele wondertekenen onder het volk.
Allen waren eensgezind
en kwamen tezamen in de Zuilengang van Salomo.
Van de overigen durfde niemand zich bij hen te voegen,
hoezeer het volk hen ook prees.
Steeds meer geloofden er in de Heer;
mannen zowel als vrouwen
sloten zich in grote groepen bij hen aan.
Men bracht zelfs de zieken op straat;
ze werden neergelegd, de een op een bed,
de ander op een draagbaar,
in de hoop dat als Petrus voorbijging
tenminste zijn schaduw op één van hen zou vallen.
Zelfs uit de steden rondom Jeruzalem stroomden de mensen toe.
Zij brachten zieken mee
en mensen die van onreine geesten te lijden hadden,
en allen werden genezen.
Beste vrienden
Maandag, tweede paasdag ontvingen we het bericht dat paus Franciscus die ochtend was overleden. Ondanks zijn lange ziekbed toch nog onverwachts overleden. Een verdrietig moment omdat de paus een man was waar het eenvoudig was om van te houden. Elke paus heeft een ander karakter, en dat moet ook zo zijn. Sommige pausen voelen meer afstandelijk aan, anderen zijn juist heel erg nabij. Ik ken niemand die een lelijk woord voor onze paus had. Zelfs mensen die op grote afstand stonden van onze kerk spraken met waardering over hem en spreken de hoop uit dat de volgende paus weer zo iemand wordt.
De afgelopen jaren waren zij als de mensen uit de lezing van het boek Handelingen over wie de schaduw van Petrus is gevallen. De aanwezigheid van Petrus was zo sterk dat mensen zich acuut beter voelden wanneer hij in de buurt was, wat het ook was dat hen bezwaarde. Een sterke, aanwezige, troostende paus die getuige is van een liefdevolle waarheid laat een genezende schaduw achter.
Paus Franciscus is in zijn leven niet alleen de bestuurder van de wereldkerk geweest, maar was in eerste instantie een Petrus die al genezend rondging en grote groepen mensen wees op het licht van Gods barmhartigheid. Petrus geneest, niet omdat hij zo`n grandioos persoon is, maar omdat hij Christus zichtbaar maakte in zijn leven.
Natuurlijk krijg je dan ook tegenstand. Of er zijn mensen die afgunstig zijn en lelijke en veroordelende dingen zeggen. Daar lezen we in het boek Handelingen genoeg over. Maar wat uit God komt, kun je niet uiteen slaan. Er zijn er genoeg die het zullen proberen, maar het gaat voorbij als golven tegen de rots.
Maar ook de beste ontmoeting met de grootste getuige is maar een voorprogramma van waar het werkelijk om gaat. Petrus’ schaduw geneest de mensen, maar het is maar als een schaduw ten opzichte van het licht dat van de Heer komt.
In het Evangelie lezen we over de grenzen aan elk getuigenis. De leerlingen hebben de verrezen Jezus ontmoet, en Thomas was net buiten de deur. Ze hebben de Heer gezien! Daar getuigen ze van! Thomas echter weet dat hij pas werkelijk kan belijden als Hij een levende ontmoeting met de Heer heeft gehad.
En wanneer die ontmoeting dan komt gebeurt er iets bijzonders. De belijdenis van Thomas gaat bóven het geloof van de andere leerlingen uit. Thomas is de eerste van de leerlingen die Jezus aanspreekt als mijn Heer en mijn God. Het getuigenis doet het voorwerk en opent de weg naar het geloof, maar voor een volledig beamen hebben we iets anders nodig. De persoonlijke ontmoeting met de liefdevolle barmhartigheid van de Heer.
Voor de leerlingen was dit nog niet zo eenvoudig. Alles was nog nieuw en onvermoed. Onze ogen mogen meer gewend zijn aan het licht. Wij zijn geen nieuwkomers meer. De Heer laat zich elke dag vinden. Hij is te vinden in Gods woord, hij is te vinden in de sacramenten, hij is te vinden in het voorbeeld van de mensen die zichzelf door hun leven heen aan Christus hebben toevertrouwd. Er zijn heel veel wegen naar een persoonlijke ontmoeting waarin we leren dat er bij God niets te verdienen is, maar alles te ontvangen.
We hoeven niet meer - als de leerlingen - angstig te wachten tot er iemand door een gesloten deur naar ons toekomt! En als er in ons geestelijk leven een deur dichtzit moeten we ons serieus afvragen wie die dan op slot gedaan heeft, en of de sleutel misschien niet in onze eigen zak zit. Toch eens goed voelen, wat zich daar bevindt.
Wij hebben nu afscheid moeten nemen van deze paus. De herinnering aan zijn getuigenis blijft ons nabij. Na gisteren gaat de kerk een negendaagse periode van rouw in, en daarna begint het conclaaf. De kardinalen gaan hun best doen om een nieuwe Petrus te vinden die onze kerk zal leiden. Hij zal op zijn beurt op zijn eigen manier zijn helende schaduw zal laten vallen. Niet omwille van zichzelf, maar om mensen naar het licht van de barmhartigheid te trekken.
Zo zal het
verdriet dat wij voelen ook weer veranderen in vreugde, wanneer we deelgenoot
worden van die goddelijke barmhartigheid. Haar ontvangen, en weer doorgeven als
herauten van het nieuwe leven, Volk van Pasen.
Amen
