Witte Donderdag 2018
Broeders en
zusters,
Op witte
donderdag vieren we het begin van het Triduum, het laatste avondmaal. Daarbij
kunnen we zeggen: dat was de eerste eucharistieviering, de eerste keer dat
Jezus onder de gedaante van Brood en Hij zichzelf uitdeelde aan de mensen om
hem heen.
Het is een
dramatisch moment, dat de tijd herneemt dat de Joden op het punt staan te
ontsnappen aan de tirannie van Farao. Dat Pesachmaal is zwanger van tekens en
symbolen: het bloed op de deurpost, het eten van het Paaslam terwijl je
tegelijkertijd al op het punt moet staan om te vertrekken.
Zoals het
Joodse volk door het water van de Rode Zee heen moet, water dat in de Bijbel
teken staat voor de dood.
Zo moet Jezus door lijden en dood heen om de weg vrij
te maken naar het beloofde land: nieuw leven met God.
Maar hij
gaat niet aan deze toch beginnen zonder maaltijd te houden, samen met zijn
leerlingen. Wat er ook in de toekomst gebeuren zal, op die manier hebben zij
Jezus altijd bij hen. Op die manier hebben wij Jezus altijd bij ons.
En als Jezus
dan zegt blijf dit doen om Mij te
gedenken dan weten zij, dit gaat niet alleen hen aan, maar alle mensen die na hen komen. De hele kerk, door de
eeuwen heen leert van generatie op generatie deze maaltijd , dit samenkomen
door te geven. Volken, culturen en koninkrijken komen en gaan, maar deze
maaltijd wordt doorgegeven, telkens aan een nieuwe generatie. Of die groter of
kleiner is, een andere taal zal spreken of op een nieuw continent zal wonen
maakt dan niet uit.
Van
generatie op generatie geven we deze maaltijd door, nu alweer bijna tweeduizend
jaar. Het is een band door de tijd heen die niet door mensenhand gemaakt is,
het is de band van de Liefde, de Liefde van God die mensen bijeenhoudt, en hen
elkaar doet vasthouden door de eeuwen heen.
Die band van
liefde houdt niet alleen de hele Kerk bijeen, in alle landen en op alle
continenten, maar bindt ons ook aan alle andere christenen uit het verleden en
in de toekomst. Wij zijn één kerk in ruimte en tijd. Nu vanavond weten wij ons
de erflaters van honderd generaties christenen die voor ons kwamen, te beginnen
met de leerlingen van Jezus. Achter ons strekt de tijd zich onmeetbaar ver uit
, wie weet nog hoeveel generaties lang. Wij geven onze opdracht weer door aan
wie na ons komt. En zo gaat het verder tot de voleinding der dagen.
Hoe die
toekomst er uit gaat zien weten we niet. Ons leven hier en nu zou ook
onvoorstelbaar zijn voor mensen van een eeuw geleden. Maar één ding kunnen we
nu met zekerheid zeggen: als we eten van het brood en drinken uit deze beker
mogen we bezield worden met dezelfde liefde die in verleden en toekomst alle
christenen bijeen houdt.
Amen.
