Na de
broodvermenigvuldiging
dwong Jezus zijn leerlingen in de boot te gaan
en alvast naar de overkant te varen,
terwijl Hij het volk naar huis zou zenden.
Toen Hij het volk had weggezonden,
ging Hij de berg op om in afzondering te bidden.
De avond viel en Hij was daar alleen.
De boot was reeds een heel eind uit de kust verwijderd
en werd geteisterd door de golven,
want zij hadden tegenwind.
Tegen de morgen kwam Jezus te voet over het meer naar hen toe.
Maar toen de leerlingen Hem zo over het meer zagen gaan,
raakten zij van streek,
omdat zij een spook meenden te zien
en zij begonnen van angst te schreeuwen.
Maar Jezus zei onmiddellijk tot hen:
“Weest gerust, Ik ben het.
Vreest niet.”
“Heer,” antwoordde Petrus, “als Gij het zijt,
zeg mij dan, dat ik over het water naar U toe moet komen.”
Waarop Jezus sprak:
“Kom!”
Petrus stapte uit de boot
en liep over het water naar Jezus toe.
Maar toen hij merkte hoe hevig de wind was,
werd hij bang;
hij begon te zinken en schreeuwde:
“Heer, red mij!”
Terstond stak Jezus zijn hand uit en greep hem vast,
terwijl Hij tot hem zei:
“Kleingelovige, waarom hebt ge getwijfeld?”
Nadat zij in de boot gestapt waren,
ging de wind liggen.
De inzittenden wierpen zich voor Hem neer en zeiden:
“Waarlijk, Gij zijt de Zoon van God.”
Broeders en
zusters,
Hoe gaan we om
met gevaar in ons leven? Rennen we gauw weg als we gevaar zien of storten we er
ons rechtstreeks in? We horen deze zondag het verhaal van Petrus die samen met
de leerlingen een bijzonder avontuur meemaakt, op de het Meer van Galilea in
het land van Israël.
Het Meer van
Galilea is een groot meer waarin en waarlangs veel gevist en gehandeld werd.
Het is een belangrijke levensbron voor het land en de mensen die er wonen. Maar
het is ook een gevaarlijk meer met een eigen weersysteem. Van het éne op het andere
moment kan het weer omslaan en je vredige vistocht kan in tijd van een kwartier
veranderen in een strijd om het overleven. In de Bijbel is water dan ook een
symbool met meerdere betekenissen, het is een teken van leven – maar de zee, of
andere grote wateroppervlakten, zijn voor het Joodse volk uit de tijd van de
Bijbel ook tekens van de dood.
Dat de zee
niet alleen een prachtig natuurverschijnsel is, een fijne en verfrissende plek
waar we ons kunnen ontspannen in dit warme weer, maar ook een gevaarlijk oord,
een plek waar ongeluk en dood ook nabij kunnen zijn is iets waar we deze week
weer pijnlijk aan herinnerd zijn.
Vorige week
kwamen drie kinderen in een mui terecht, een sterke stroming, en de man die
zonder een moment te wachten in de zee sprong om ze te redden, Marcin Kolczyński
, is bij deze redding omgekomen. Bij het lezen van het evangelie van deze
zondag was dat toch vooral waar ik aan dacht. Dan lees je het toch anders.
Want ook het
evangelie is een verhaal van gevaar en omgaan met gevaar. De leerlingen worden
in de boot vooruitgestuurd en komen in zo`n verraderlijke storm terecht. En dan
zien ze Jezus, lopend over het water! Voor zo ver ze nog niet bang waren,
worden ze het nu wel! Als Jezus zich openbaart aan de leerlingen komt er een
verrassende reactie uit Petrus, als u het echt bent laat mij dan over het water
naar U toelopen.
Ik heb bij
dit verhaal altijd het gevoel gehad dat Petrus hier valt voor de verleiding om God
op de proef te stellen. U kent het verhaal van Jezus in de woestijn, en dat de
Duivel Hem vraagt: spring maar van het hoogste punt van de Tempel; je Vader in
de Hemel zal je beschermen. Dat deed Jezus natuurlijk niet, maar Petrus springt
wel uit de boot. En hij wordt ook beschermd, voor eventjes. Hij heeft veel
geloof, maar uiteindelijk is dat toch niet genoeg om het hoofd boven water te
houden en moet hij worden gered door Jezus.
Gelukkig
houdt Petrus er alleen een nat pak over aan zijn wat impulsieve handelen. Gelukkig
heeft hij wel antwoord gekregen op zijn vraag. Hij heeft wat over Jezus geleerd,
en hopelijk ook iets over zichzelf. Het loopt goed af.
Maar dan
moet ik weer denken aan Marcin Kolczyński en vraag ik me af, hoe is het voor
hem afgelopen. Vergeleken met hem lijkt Petrus een beetje lichtzinnig te zijn, iemand
die uit ongeduld zijn leven op het spel zet. Het voorbeeld van Jezus Christus
leert ons wel dat ons aardse leven niet het meest belangrijke is waar alles om
draait, maar toch ook dat we er met zorg mee om moeten gaan en geen onnodige risico’s
mee moeten nemen.
Tegelijkertijd
is het belangrijkste in ons leven dat we Jezus Christus navolgen, en wat Hij
doet mag hier duidelijk zijn: mensen redden van de dood. Niemand van ons houdt op
eigen kracht het hoofd boven water, hoe sterk we ook zijn – hoeveel geloof we
ook hebben. Wat ons leven waarde geeft is wat wij voor anderen doen, ook al
schieten wij er bij in in de ogen van de wereld. Ook Jezus Christus stelde zijn
eigen veiligheid niet voorop, integendeel: Aan het kruis, op Goede Vrijdag
lijkt Jezus zèlf verslonden te worden door de golven.
Op Pasen
leren wij dat de donkere golven van de dood het einde niet zijn, de zee heeft
geen macht meer. Alleen het leven, dat uit God komt, heeft een toekomst, en
niets wat goed is gaat verloren.
Niet iedereen wordt geroepen om een grote heldendaad te verrichten of letterlijk zijn leven te geven voor anderen. Iedereen heeft wèl een kans, een mogelijkheid, om niet alles om zijn of haar leven te laten draaien, om wat op te offeren voor anderen, zodat anderen tot leven kunnen komen en de weg naar God kunnen vinden. Laten we elke dag opnieuw ons laten sterken door de goede voorbeelden om ons heen, de voorbeelden uit de Bijbel, de levens van de heiligen en de inzet van de mensen om ons heen om zo in geloof de kracht te vinden om altijd het goede te blijven doen. Zonder beheerst te worden door angst.
Amen.
