Op een
dag, tegen het vallen van de avond,
sprak Jezus tot zijn leerlingen:
“Laten we oversteken.”
Zij stuurden het volk weg
en namen Hem mee, zoals Hij daar in de boot zat; andere boten begeleidden Hem.
Er stak een hevige storm op
en de golven sloegen over de boot, zodat hij al vol liep.
Intussen lag Hij aan de achtersteven op het kussen te slapen.
Ze maakten Hem wakker en zeiden Hem:
“Meester, raakt het U niet dat wij vergaan?”
Hij stond op,
richtte zich met dwingend woord tot de wind
en sprak tot het water:
“Zwijg stil!”
De wind ging liggen en het werd volmaakt stil.
Hij sprak tot hen:
“Waarom zijt gij zo bang?
Hoe is het mogelijk dat ge nog geen geloof bezit?”
Zij werden door een grote vrees bevangen en vroegen elkaar:
“Wie is Hij toch, dat zelfs wind en water Hem gehoorzamen?”
Broeders en zusters, beste mensen.
Ik was gisteravond bij een vriend van me elders in het land. We waren lekker aan het eten in het zonnetje, erg gezellig. Toen begon mijn telefoon opeens te piepen van allerlei berichtjes die binnenkwamen. Over de stortbui. Ik kreeg een filmpje toegestuurd van iemand die had gezien dat het in Alkmaar verschrikkelijk tekeer ging.
Op dat filmpje – het was ergens in de binnenstad opgenomen – kon je zien hoe een auto door de straat heen dreef.
Dan sta je
toch even met je ogen te knipperen! Dáár houd
je geen rekening mee!
Op de weg terug vraag je je dan wel af of je geen waterschade hebt – je bent er toch niet helemaal gerust op. En weet je wel heel zeker dat je alle ramen dichtgedaan hebt?
Ik dacht natuurlijk van wel. Maar ja. Ik denk wel eens vaker wat. En dan blijkt de realiteit toch iets anders te zijn.
Gelukkig viel het allemaal mee. Het was een beetje vochtig bij één van de deuren, maar dat was het wel.
We hebben heel even kunnen proeven aan de kracht van het water, het geweld waar de natuur toe in staat is. En dán is het al griezelig – terwijl we over zoveel techniek en kennis beschikken om de natuur buiten de deur te houden. En dan schrik je al, als je opeens een auto langs ziet drijven!
Kun je nagaan hoe de leerlingen van Jezus in de rats zaten toen hun houten bootje in de problemen kwam op het meer van Galilea. Zo`n klein houten zeilscheepje, je kunt er misschien wat vis mee vangen maar dat is het wel. En dat bootje wordt op en neer geworpen en de leerlingen van Jezus moeten zich, zo stel ik het me voor, zich aan alles vasthouden om niet meegesleurd te worden door het geweld van wind en water.
En Jezus? Die ligt te slapen in het vooronder en merkt het niet eens.
Broeders en zusters, het moet me even van het waard. Er zijn momenten dat ik Jezus helemaal niet aardig vind. Dat gevoel gaat meestal gauw voorbij, want het blijft natuurlijk Jezus, maar toch.
Hij laat de leerlingen stoven in hun eigen angst, en het is zeker terecht dat ze bang zijn! En als hij dan ingrijpt en de golven en de wind beveelt stil te zijn, gispt hij de leerlingen dat ze geen geloof hebben. Dát is pas een koude douche....
In het evangelie van Marcus is een thema dat we steeds terugzien het Messiaanse Geheim , Jezus is de redder van Israël en de wereld maar dat is niet voor iedereen duidelijk. Ook voor de leerlingen niet. Het kost tijd voordat ze er achter komen en leren wat dat betekent. Nu, op dit moment ergeren ze zich aan de slapende Jezus: het is immer alle hens aan dek! Ze willen dat Jezus helpt maar lijken niet te verwachten dat Jezus met een machtswoord de storm en de zee tot zwijgen zal brengen.
Als ze hem wakker krijgen, ontvangen ze geen extra helpende hand – maar een machtig teken. Ze zijn gered, maar niet op de manier waarop ze dachten. De woorden die gebruikt worden om de daden van Jezus te beschrijven zijn dezelfde als die gebruikt zouden worden bij het uitwerpen van boze geesten: de storm is niet zomaar een storm en de zee niet zomaar een zee. Hier speelt zich een strijd tussen goed en kwaad af. En de verbijsterde leerlingen weten niet wat ze er mee aan moeten.
De waarheid moet om de zoveel tijd als een storm door de leerlingen gaan, eigenlijk zijn zij het die wakker gemaakt moesten worden!
Ook in ons leven zal het soms zo zijn dat we de waarheid niet druppel voor druppel wil leren kennen, maar in één keer in een hoosbui terechtkomen. Dat voelt op het moment zelf als iets heel onaardigs. Het kan ons zelfs een beetje ontredderd achterlaten, en we hebben erna meer vragen dan er voor. Toch hebben we dan iets meegemaakt dat ons op een nieuwe weg zet, ons wakker maakt.
Waar we op mogen, ja, moeten kauwen. Zodat we het Geheim kunnen leren kennen. En intreden in Gods waarheid voor ons leven. Voor heel de reis die wij nog moeten gaan.
Amen.
