Vakantie met God
In die tijd sprak Jezus:
“Ik prijs U, Vader, Heer van hemel en aarde,
omdat Gij deze dingen verborgen gehouden hebt voor wijzen en verstandigen,
maar ze hebt geopenbaard aan kinderen.
Ja, Vader, zo heeft het U behaagd.
Alles is Mij door mijn Vader in handen gegeven. Niemand kent de Zoon, tenzij de
Vader,
en niemand kent de Vader, tenzij de Zoon
en hij aan wie de Zoon Hem wil openbaren.
Komt allen tot Mij,
die uitgeput zijt en onder lasten gebukt,
en Ik zal u rust en verlichting schenken.
Neemt mijn juk op uw schouders en leert van Mij:
Ik ben zachtmoedig en nederig van hart;
en gij zult rust vinden voor uw zielen,
want mijn juk is zacht en mijn last is licht.”
Broeders en zusters,
Wat een goede, sterke woorden horen we vandaag. “Komt allen tot mij die uitgeput zijt en onder lasten gebukt en Ik zal u rust en verlichting schenken.”. We staan voor de drempel van de grote vakantie en we hopen in de zomer te vinden wat we in de voorgaande maanden niet vonden; wat rust en verlichting.
Het woord “vakantie” betekent dan ook dat je iets vrij maakt, iets beschikbaar maakt. Onbezet. Op de abdij van Egmond hier in de buurt staan de woorden “Vacare Deo” geschreven, dat betekent je “vrij maken voor God”. Pas als we uitputtende lasten neer kunnen leggen vinden we rust en verlichting. Vinden we God.
Zo is het vaak in het mensenleven dat we denken dat alles van waarde een onmetelijke hoeveelheid vermoeiende inzet moet kosten. Dat is ook een beetje het refrein van deze tijd. Iedereen is zelf verantwoordelijk voor zijn geluk en gezondheid en succes, en als het tegen zit mag je naar niets of niemand wijzen, behalve naar jezelf. Had je maar nòg harder moeten werken!
Het christendom leert ons dat we genade en vergeving juist níet ontvangen omdat we er zo hard voor gewerkt hebben. Sterker nog, hoe harder je daarvoor gaat werken, des te meer extreme verplichtingen je jezelf oplegt om dat te verdienen hoe minder je er van zal zien.
Als je gelooft dat genade, vergeving, leven met God afhangt van hoe slim, sterk en energiek je bent sluit je je ogen voor de waarheid: namelijk dat alles wat werkelijk goed is een gave is die wij om niet ontvangen.
Als je je dat realiseert, verandert je leven. Dan wordt je verhouding met God en de mensen om je heen niet een verhouding tussen baas en werknemer of een relatie van voor-wat-hoort-wat , maar ontstaat een gemeenschap waarin er openheid kan zijn, waarin mensen er eenvoudigweg voor elkaar durven zijn. Het is misschien niet het meest grandioze, wereldschokkende inzicht maar als we er naar leven verandert het van alles, ook als je dagelijkse leven hetzelfde blijft.
Je mag nog steeds druk bezig zijn met de zorgen van alle dag, maar je weet dat niet alles van je af hoeft te hangen.
Je kan geven zonder elke dag iets terug te verwachten, de rechterhand mag geven zonder dat de linkerhand het weet
Je mag vrij ontvangen wat anderen je willen geven zonder dat jezelf daar minder om hoeft te voelen.
Je bent vrij om dankbaarheid te voelen voor alles wat je zo ontvangen hebt
Tenslotte ben je vrij om een ander te geven wat nodig is, zonder angst of je er wel genoeg voor terugkrijgt of niet.
Heel veel dingen in het leven blijven dan hetzelfde. Familie, vrienden, onze baan of onze vrijwilligerstaken. We hoeven niet per sé kluizenaar te worden, of de hele dag met een spandoek rond te lopen , voor dit of tegen dat. We hoeven niet per se een ingewikkeld dieet te volgen of moeilijke rituelen te voltrekken waarbij je geen woord verkeerd mag uitspreken….. En toch wordt alles anders.
Maar toch wordt alles anders.
De Japanners hebben een uitdrukking, en ik denk dat die hier ook van toepassing is.
Voor de verlichting, hout hakken en waterhalen
Na de verlichting, hout hakken en waterhalen
Hout hakken en waterhalen - de plicht van het dagelijks leven - is onontkoombaar. Maar de instelling waarmee je hout hakt en waterhaalt maakt alle verschil tussen een ondragelijke en een lichte last.
Als we de eindeloze verplichtingen die we onszelf opleggen, die ons zwaar op de schouders liggen en ons zelfs in de blubber kunnen drukken - afgeven bij de Heer – die alles al gedragen heeft – dan kunnen we op pad naar dat rijk van vrijheid, waar rust is en verlichting. Een lichte last.
Vakantie met God.
Amen.
