"Geen grotere liefde heeft hij, dan
degene die zijn leven geeft voor zijn vrienden"
Wat
bijzonder dat we op deze dag op 4 mei deze woorden mogen lezen en mogen horen.
Déze woorden, terwijl wij met onze gedachten zijn bij de slachtoffers van de
Tweede Wereldoorlog, en ook de slachtoffers van oorlogen wereldwijd, maar toch
vooral, voor ons, de oorlog die hier heeft gewoed die ook in Heemstede dood en
verderf heeft gezaaid.
Wij danken
God bijzonder vandaag, op deze dag van herinnering, deze avond van 4 mei, dat
Hij ons mensen gegeven heeft die offers brachten, grote en kleine offers voor
onze vrijheid. Zo las ik gisteren een krantenartikel over het leven van een jonge student die vanuit zijn diepbeleefde christelijk geloof zijn leven gaf als lid van het verzet.
En dát raakte me het meest, dat er mensen zijn die, geconfronteerd
met de overweldigende macht van het kwaad, zich niet lieten verleiden tot
passiviteit, tot hulpeloos afwachten op wat komen zou, maar gedreven door vriendschap voor de mensen om hen heen
bereid waren om het goede te doen, ook als ze daarbij zelf gevaar liepen.
Een apart
woord misschien, om zo te gebruiken. Vriendschap. We gebruiken het niet vaak in
zo’n context. Het woord vriendschap drukt voor ons juist iets
intiems uit, iets wat je maar met een paar mensen deelt.
Vriendschap,
dat is niet voor Jan en Alleman, je kan respect
hebben voor andere mensen, ookal ken je ze niet. We proberen wellicht ook vriendelijk om te gaan, maar toch ook
met wat afstand. De ander moet ons niet te dichtbij komen.
Voor één
persoon bestaat deze afstand niet.
God staat zo dichtbij de mensen dat Hij hun
leven heeft willen delen.
Dáárom is God Mens geworden. De Kerk in het bisdom Haarlem
viert vandaag de Heilige Athanasius, de grote theoloog van de Incarnatie, die
geprobeerd heeft dat uit te leggen, inzichtelijk te maken waarom God mens werd.
Het enige
goede antwoord is dat dat God dat deed omdat Hij alle waarheid, goedheid en
schoonheid die in hem is met ons wil delen. Uit vriendschap voor ons.
En dat doet
hij tot het uiterste. God de Zoon: Jezus Christus leeft ons die weg van vriendschap
voor. Tegen onrecht in tot aan het kruis. En als Hij alles gegeven heeft, is
hij niet verslagen maar wordt hij verheven. Het feest van Hemelvaart staat voor
de deur. Jezus Christus keert vol van glorie terug naar de vader. De kruisen die de wereld op onze schouders legt zijn de enige weg naar de glorie.
Zó leeft
Jezus het ons voor. Waar je je aan vastklampt verlies je, wie iets van zichzelf
uit handen wil geven vindt een nieuwe toekomst. Wie álles loslaat uit liefde voor
zijn naaste, voor wie iedereen een vriend kan zijn, maakt iets van God in deze
wereld zichtbaar en tastbaar.
Dat is niet
iets van lang geleden, dat is niet alleen een boodschap voor 4 mei, want Gods
roepstem klinkt op alle tijden, in alle plaatsen. Wij mogen die oproep meenemen
en waarmaken in ons leven, op onze eigen unieke manier.
En dat God
zulke mensen aan ons gegeven heeft, en blijft geven daar mogen we stil van
worden. Niet alleen op 4 mei, om 20:00 , en niet alleen maar voor twee minuten, maar langer en vaker.
Een dankbare stilte mag ons hart vervullen, en bemoedigen, nu en voor
alle dagen. Amen.
