In die tijd predikte Johannes:
“Na mij komt die sterker is dan ik,
en ik ben niet waardig mij te bukken
en de riem van zijn sandalen los te maken.
Ik heb u gedoopt met water,
maar Hij zal u dopen met de Heilige Geest.”
In die tijd vertrok Jezus uit Nazaret in Galilea
en liet zich in de Jordaan door Johannes dopen.
En op hetzelfde ogenblik dat Hij uit het water opsteeg,
zag Hij de hemel openscheuren
en de Geest als een duif op zich neerdalen.
En er kwam een stem uit de hemel:
“Gij zijt mijn Zoon,
mijn veelgeliefde;
in U heb Ik welbehagen.”
Stelt u zich voor broeders en zusters, dat we allen lijden aan een ernstige ziekte. Maar gelukkig is er een medicijn! Het is alleen zo, dat het in een opslag ver weg ligt en het kan nog een hele tijd duren voor we het krijgen.
En terwijl we wachten breekt er discussie uit. Zo gaat dat altijd. De één vertrouwt wat de boodschappers die zeggen dat ze het medicijn zèlf gezien hebben en weten hoe het werkt, terwijl de ander misschien denkt. “Mijn hele leven zijn mij al zoveel praatjes verteld, ik zie het nog maar even aan”
En als het medicijn er dan is, zul je zien dat de discussie nog niet klaar is! De zieken lijken wel opgeknapt maar zijn er geen enge bijwerkingen die je pas over lange tijd ziet? Het kan zelfs zijn dat je dingen in je leven moet veranderen als je het medicijn eenmaal genomen hebt! Een leefstijlverandering! Durven we dat wel aan?
Dan ís er een medicijn, en zijn er toch nog mensen zijn die het niet willen nemen of er wantrouwig tegenover staan. Of zelfs zeggen dat je beter ziek kan zijn dan beter, want wát er precies in dat medicijn is moeilijk uit te leggen.
Uiteindelijk komt het op vertrouwen aan en ja, het zou niet de eerste keer zijn dat iemand daar misbruik van gemaakt heeft, van ons vertrouwen. Dan is het misschien wel te begrijpen dat iemand zegt: Mij niet gezien!
Het is dan makkelijk om te denken: wat een domme mensen, zomaar dat medicijn overslaan. Maar ik begrijp het wel. We vinden het allemaal wel moeilijk om het goede te vinden, te aanvaarden en aan te nemen.
We zien het goede soms duidelijk voor ons liggen maar we strekken onze handen er niet altijd naar uit. Misschien durf ik het niet zo goed, of wat zou de buurvrouw er wel niet van zeggen, of het komt ons nú net even niet uit
enz.
Als u dit niet gelooft, dat mensen zo denken, moet u kijken naar uw goede voornemens voor dit jaar. Tien dagen geleden leek het allemaal zo helder, vanzelfsprekend. Over nog eens tien dagen staan we er misschien hoofdschuddend bij. Hoe dachten we dat allemaal te kunnen? Het voelt onmogelijk..
Deze lastige waarheid was iets waaraan ik moest denken toen ik het Evangelie van deze zondag las. Jezus wordt gedoopt door Johannes de Doper in de Jordaan en Hij krijgt niet alleen de erkenning en de goedkeuring van Johannes, maar in het laatste vers van God zelf.
Jezus wordt goedgekeurd als medicijn voor alle ziektes die in ons hart leven. En Gods goedkeuring over Hem wordt luid en duidelijk geopenbaard. Geen stempeltje op een stuk papier, nee. Een open hemel, een luide stem en woorden die iedereen kan horen. Maar dit is nog maar het begin van het verhaal en niet het einde.
Door heel het Evangelie heen zullen horen over hoe Jezus vanuit die opdracht en erkenning van God rondgaat, wonderen doet die iedereen kan zien, spreekt met gezag… En toch zullen de mensen om hem heen met maar moeilijk vinden om écht te vatten wie hij is. Zelfs zijn leerlingen zullen lange tijd niet goed begrijpen wie Jezus écht is en wat hij écht wil. Dat duurt heel lang voor dat ze daar zijn.
Dat is niet omdat er iets scheelt aan Jezus, dat de Stem van God niet duidelijk is, dat zijn voorbeeld en gezag tekortschiet. Nee. Het probleem zit in de hart van de mensen om Jezus heen, zelfs in zijn leerlingen. Ze kunnen niet op slag aanvaarden dat als Jezus is wie Hij zegt, als Jezus is wat hij doet, dan wordt álles maar dan ook álles heel anders.
Onze menselijke geest is daar niet helemaal op gebouwd om die bocht zomaar te kunnen nemen. Daar is geduld voor nodig. Ook bij ons. Want als we er voor open blijven staan wordt het duidelijk.
Want Jezus geeft nooit op. Ook als wij nog niet goed Ja kunnen zeggen tegen Hem, tegen alles wat goed is voor ons en voor anderen om ons heen, blijft Hij werken.
Zijn rijkdom, alles wat God ons geven wil, is er helemaal voor bedoeld om ons rijk te maken! Als wij ons oefenen om ons wijd open te stellen dan kan God ons rijker maken dan we ons voorstellen.
Rijk aan geloof, rijk aan hoop, rijk aan liefde. Alle dingen die er werkelijk toe doen!
De jackpot van de Oudejaarsloterij is misschien aan ons voorbij gegaan, broeders en zusters, maar dat geeft niet vergeleken met wat er nog op ons wacht!
Dan blijft nog de vraag: wat gaan wij doen met de rijkdom die we al hebben, de rijkdom die we nog gaan krijgen. Het is niet het soort die we in dit nieuwe jaar voor onszelf kunnen houden. Geen jackpot die we kunnen wegsluizen naar een bankrekening, en niks mee doen, behalve dat we om de zoveel tijd eens tevreden naar het bankafschrift kijken. Nee.
De rijkdom, het geneesmiddel van geloof, hoop, en liefde is er om te delen. Als we beter geworden zijn is het omdat we ooit ziek waren – en we genezen zijn. Als we rijk zijn in Jezus, dan is dat omdat we ooit arm waren en rijkgemaakt zijn. Er blijft veel armoede om ons heen. Hoeveel mensen zijn er niet die het misschien in de ogen van de wereld wel goed hebben, maar wat geloof, hoop en liefde betreft buiten liggen? In de kou.. onder de brug. We kunnen een levensreddend medicijn toch ook niet alleen voor onszelf bewaren?
Moge dat onze opdracht zijn in het nieuwe jaar, dat we al het goede wat we ontvangen hebben, de schat aan geloof, hoop, en liefde, mogen aanvaarden en mee doorgeven.
Dat zó de onvermoeibare rijkdom van Christus zijn weg vindt in de harten van álle mensen.
Door Christus onze Heer.
Amen.
